_/\_
Kadaklan sato, mauli man sa hapon na arog kaini.
Pigmamaanan ko an buta kong lolahon mantang nahihiling
niya sa pa’san na diklom an napara niya nang buhay. Nagbabalik sa pausus
niya nang katanosan an riraw na mga aldaw kan matarom pa an saiyang giromdom.
Garo su nagkagan na digta sa lukas kan kutsilyo nagdumig gilayon ki mga ha’dit,
lugo-lugo buda agrangay. Sukat kaini bigla na sana siyang may ikawkaw sa paros
na baso o payo ki makuapo, bigla na sana siyang minabungkaras na garo may
nalingawan sa saod, minagasod ki ngaran buhay man o gadan. Aw ta garo baga
nambabalos siya, ta kami na baga lugod na nasa luwas kan pighuhuna niya nang
kinaban an garo na mga buta, ta dai mi mahiling an ayam na pighahayo niya, dai
mi aram kun sain hanapon an aking mahuhulog. Dawa nakakabalik pa man an saiyang
pagsabot sa ngonian, kun hain siya buda kami, aram kong dai mahaloy dagos na
siyang mahali, mauli kun sain siya hali.
Baad ini na sana an hamis na makukua sa ritratong ini. Sa
haloy na panahon na ginumos an pandok niya sa pagtios kan kulog, nakauli sa
ngimot niya an sarong ulok. Dawa ngani kun hilingon garo ini sarong nagdudugong
kalot na garo daing huhugpaan, garo aram
ko kun ano an nagkalot kaini. Duman igwa na gilayon siyang ngipon, buda yaon
siya sa tahaw kan saiyang kusina. Sibot an mga hiro pero may ayam sa irarom kan
lamisa. Naghahagong an amak sa dapog, okupado pa pati su kusinilya. Nag-uuran
sa luwas, arog ngonian, buda su mga makuapo niya, winalat saiya kan mga
naghihiringowa kaining magurang, pirang otro niya nang pigpapasirong ta
marot maghirilang.
kay Soccoro Boton-Uy
Hulyo 29, 2012