Su dati mong kwarto, TV room na palan. Su dai nakaaram
kun ano ini dati, dai maaaraman kun ano ini dati. Su liya-liya mo, nagblend in
na sa ba’gong sopa, burakan, terno sa kurtina. Dai na lamang ki nawalat na wara sa lugar. Harain an mga kulor na ini
kaitong yaon ka digdi? Hain ining sildang? Kan bisita mo an oras, warang muyang
umintra sa hururon na kumposo ki sarong halawigon na hangos. Piniga ka kan
paghalat, sagkod sa puro kan paros. An pagwaltak kan kurtina.
Ugaring, haloy na bagang uya sa mata mo an diklom. Ba’go
pa an katarata. Gabos man garong matang nagmaan sa kina’ban, garo iyo na an
padumanan. Ugaring, sisay man ako buda an sakong mga ispekulasyon? Ano man an
aram ko sa diklom, akong daing daghan? Pigduduno an dalan kan siertong ngapit?
Ngapit, ngapit. Arog sana talaga kaini garo an sulog na nagbubusol sa lambang
yaon na pumasiring sa dai. Sarong pangaturugan na nagkakaskas pag harani na an
pagmuklat. Yaon ka pa sana digdi; ngonian wara ka na. Ngapit—ngapit—dawa akong
nakakalapag pa an kada lakad sa danay na andar kan ngonian na ti’makan, matunong
man, ngapit, sagkod, maabtan kan paabot, buda maging nakaagi.
10-16-12. Karangahan. Kay Lola Coring.
0 comments:
Post a Comment